Wewn皻rzny g這s |
Wewn皻rzny g這s nie przemawia s這wami, lecz bezs這wnym j瞛ykiem serca. Jest jak wyrocznia m闚i鉍a tylko prawd. Umie te cieszy si, gdy zanurza si g喚boko w uczucia i wy豉nia si z nich, by wzbi si wysoko ku niebu, niczym dwa delfiny ta鎍z鉍e w wodach 篡cia. W 篡ciu ka盥ego cz這wieka bywa tak, 瞠 zbyt wiele g這s闚 zdaje si nas ci鉚n寞 w t czy tamt stron. Samo zamieszanie w tych sytuacjach jest wo豉niem o poszukiwanie ciszy i potrzeb koncentracji na wn皻rzu. Tylko wtedy zdo豉my us造sze sw w豉sn prawd. Gdy odnajdziemy prawd w sobie, nie mamy ju czego szuka w ca貫j egzystencji. Prawda 篡je przez nas. Otwieramy oczy, to ona je otwiera. Zamykamy oczy, prawda je zamyka. Cokolwiek czynimy, jest czynione przez prawd. Idziesz - to prawda idzie, pisz - to prawda odpoczywa, m闚isz - to prawda przemawia, milczysz - to prawda milczy. |