| Telefon |
| Aby móc porozumiewać się z innymi osobami, pozostającymi poza zasięgiem ich głosu, starożytni Rzymianie przesyłali sygnały świetlne, używając do tego celu umieszczonych na wzgórzach luster. Inne ludy komunikowały się za pomocą ognisk i dymu. Alexander Graham Bell, człowiek, który wynalazł telefon, nie był początkowo w ogóle zainteresowany zjawiskiem komunikowania się na odległość. Był to szkocki lekarz, który pracował z głuchoniemymi w Ameryce Północnej. Charakter wykonywanego zajęcia zmusił go do studiowania natury dźwięku. Interesował się tym, jak dźwięk mógłby być przenoszony elektrycznie. Bell użył "diafragmy", czyli membrany, która drgała pod wpływem ludzkiego głosu. Umieścił ją obok elektromagnesu. Wibracje diafragmy prowadziły więc do zmian w polu magnetycznym, a w konsekwencji do zmian natężenia prądu elektrycznego. Na drugim końcu drutu prąd zamieniany był ponownie w drgania przez podobne urządzenie. W 1876 roku Bell przesłał do swojego asystenta, znajdującego się w tym samym budynku, pierwszą wiadomość telefoniczną o następującej treści: "Panie Watson, proszę tutaj przyjść. Potrzebuję pana". W następnych latach sieć kabli telefonicznych pokrywała już całą Amerykę Północną. Pierwsze telefony nie miały tarcz. Wszystkie rozmowy odbywały się za pośrednictwem operatora, który łączył mówiącego z żądanym numerem. Tarcze pojawiły się na początku XX wieku, umożliwiając automatyczne połączenie między niektórymi numerami. Źródło: int |