| Gwizdek |
| Generator akustyczny który nie posiada elementów ruchomych, zamieniający energię strumienia gazu lub cieczy w energię drgań akustycznych. Najbardziej popularny jest niskociśnieniowy gwizdek ustny, używany najczęściej w celach sygnalizacyjnych. Gwizdki były znane już we wczesnym paleolicie. Używano ich w starożytnych Chinach żeby ostrzegać mieszkańców miast przed najazdem Mongołów. Znano je również w Egipcie - wyrabiano z rosnącego wzdłuż Nilu papirusu. Popularność gwizdka wzrosła wraz z rozwojem rozgrywek sportowych. Pierwszy gwizdek, który był użyty przez piłkarskiego arbitra, został wyprodukowany w 1868 roku, przez wynalazcę angielskiego Josepha Hudson. Sędzią piłkarskim, który użył gwizdka po raz pierwszy celem zatrzymania gry, był William Atack z Nowej Zelandii w roku 1884. Bardzo prędko gwizdek przyjął się w policji - zamiast dotychczasowej kołatki, a jego specjalna wersja o zmniejszonych rozmiarach komory rezonansowej (wytwarzająca niesłyszalne dla człowieka dźwięki w zakresie ultradźwięków 20 - 30 kHz), jest używana do wydawania w sposób skryty komend specjalnie wyszkolonym psom policyjnym - tzw. piszczałka ultradźwiękowa Galtona. Poza wymienionymi zastosowaniami jest to nadal fajna zabawka dla najmłodszych. |