wiki pisze:

Wyniki badań wskazują na to, że w patogenezie choroby mają znaczenie czynniki genetyczne, wczesne warunki środowiskowe, procesy socjologiczne i neurobiologiczne.


Ryzyko zachorowania w ciągu życia dla członka rodziny chorej osoby:
Stopień pokrewieństwa Ryzyko (%)
Krewni I stopnia:
bliźnięta monozygotyczne 48
potomstwo obojga chorych rodziców 46
bliźnięta dizygotyczne 17
rodzeństwo, gdy jedno z rodziców choruje 17
dzieci 13
rodzeństwo 6
Krewni II stopnia
rodzeństwo przyrodnie 6
wnuki 5
siostrzeńcy\bratankowie 4
wujowie/ciotki 2
osoby z zespołem Aspergera 4
populacja ogólna 1

Przekazywana jest nie tyle podatność na schizofrenię, ile skłonność do wystąpienia spektrum zaburzeń: trudności przystosowania, cech osobowości typu schizotymii, zaburzeń osobowości należących do osobowości schizoidalnej, paranoicznej, zaburzeń z pogranicza schizofrenii, czy innych psychoz. Wielkie nadzieje na znalezienie "genu schizofrenii", pokładane w genetyce molekularnej, na razie nie przyniosły wyników. Poszukiwanie sprzężeń genetycznych (ang. linkage) w miejscach genomu podejrzewanych o podatność na schizofrenię nie dały przekonujących ani powtarzalnych wyników.

Poszukiwano rzadkich nawet nieprawidłowości chromosomalnych związanych z częstszym występowaniem zaburzeń psychicznych o obrazie schizofrenii. Wiele ostatnich badań dotyczy delecji chromosomu 22, przejawiającej się fenotypem specyficznego wyglądu osoby, wad podniebienia (najczęściej rozszczepem) i gardła, pnia tętniczego, upośledzeniem umysłowym – określonym jako zespół DiGeorge'a – z czego w około 25% przypadków występowały psychozy urojeniowe przypominające schizofrenię.