Niezbyt mile wspominam lata swojego dzieciństwa.Ciągły strach,ucieczki,płacz.Czułam się fatalnie.Wiedziałam że mogę polegać tylko na sobie.Popełniałam błędy ,ktorych dziś żałuję ale one czegoś mnie nauczyły.Stałam się silniejsza ale straciłam coś czego nie da się już odzyskać.Trudno mi o tym pisać ale te wspomnienie jest częścią mnie.Teraz kiedy to wszystko jest już dawno za mną staram się zrozumieć.Zrozumienie nie przychodzi Czasem tylko żałuję że nie było inaczej,że nie miałam szansy na coś lepszego,innego.Czasu nie da się cofnąć,zapomnieć też się nie da.Trzeba dalej żyć. |