Kanibalizm

Kanibalizm - praktyka zjadania osobników własnego gatunku, dość rozpowszechniona w naturze. Występuje u owadów, pajęczaków, ryb, płazów, ptaków, a także niektórych ssaków. Może się nasilić ze względu na zbytnie zagęszczenie populacji lub w następstwie głodu. Do najbardziej znanych gatunków praktykujących kanibalizm należy modliszka.Zjawisko to spotykane jest także u ludzi - nekrofagia, ludożerstwo czyli antropofagia (gr. anthropos - człowiek, phagein - pożerać), często ma podłoże religijne. Po raz ostatni wystąpił w Europie na masową skalę w latach 1932-1933 w ZSRR, podczas wielkiego głodu na Ukrainie. Do najbardziej znanych przypadków kanibalizmu doszło ok. 1820 r. w Basutolandzie (obecnie Lesotho). Kiedy zapanował głód, miejscowe plemiona zaczęły polować na sąsiadów, których następnie zjadano. Ludzkie mięso tak napastnikom zasmakowało, że kanibalizm zaczęto uprawiać regularnie. Schwytanym ofiarom łamano nogi, by nie mogły uciec. W ten sposób powstało coś w rodzaju "żywej spiżarni". Za największy przysmak uchodziły dzieci i kobiety. Do początku XX w. zwyczaj ten był praktykowany głównie u wielu ludów Afryki, Oceanii i wysp Morza Karaibskiego, wiązało się to z wiarą w przechodzenie właściwości zjadanej osoby (np. męstwa) na osobę zjadającą. We Włoszech niemal do końca Renesansu, jako zwieńczenie zemsty, praktykowane było (zwykle symboliczne) zjadanie wątroby pokonanego przeciwnika oraz, po obcięciu głowy, wytaczanie całej jego krwi. Za morderstwa o podobnym charakterze można uznać także te, dokonane przez Elżbietę Batory. Jedzenie ludzkiego mięsa może być szkodliwie dla zdrowia. Zagrożenie powodują priony, wirusopodobne białka - wywołują one choroby z grupy zakaźnych encefalopatii gąbczastych. Wśród plemion Nowej Gwinei, zwłaszcza ludu Fore, szalała choroba, zwana kuru lub "śmiejącą się śmiercią". Zarażenie prionami następowało przy rytualnym spożyciu ciał zmarłych krewnych. Fore zrezygnowali z kanibalizmu w 1957 r., lecz starsi członkowie wciąż umierają na kuru. Nekrofagia (gr. nekrós - martwy, phageín - pożerać) - praktyka zjadania martwych ciał osobników własnego i innych gatunków. Zwierzęta, które w całości lub częściowo zjadają inne martwe zwierzęta nazywane są padlinożercami, są to np. sępy i hieny. Także owady wykorzystują materię w stanie rozkładu jako źródło protein, np. niektóre gatunki pszczół lub żuki gnojowe. Kiedyś oglądałam film pt."Dramat w Andach".Potem często zastanawiałam się nad tym czy będąc w sytuacji tamtych ludzi mogłabym postąpić tak samo.Niestety nie znalazłam odpowiedzi.Może walka o własne przetrwanie jest tak wielka że nie patrzy się na nic tylko liczy się to by przetrwać.? Oglądałam też film o typowym kanibalu ,dla którego ludzkie mięsą było czymś cudownym .Nie wiem jak trzeba mieć źle poukładane w głowie by zniżyć się do takiego poziomu.Nawet zwierzęta nie zabijają jak nie są głodne.Staram się zrozumieć tych ludzi i nie potrafię.

  PRZEJDŹ NA FORUM