Między nami nic nie było


Tabaluga71	12.03.2008 08:37:16
Grupa: Administrator Posty: 2686 #76948 Od: 2008-2-14	Zaklęta siła Wszystko szybko się zaczęło, Wspaniale było tak! Jaki koniec zwieńczy dzieło? Pytałem się co dnia. Swe zasady połamałem; Mogłaś wszystko mieć! W imię twoje wciąż działałem. Koszt nie liczył się. Czemu wciąż przyciągasz mnie? Choć tyle w tobie zła, Oprzeć ci nie umiem się. Zaklęta siła trwa. Jeden dzionek bez spotkania I tęskniłaś już! Wciąż mnie brałaś bez wahania, Choć zdeptałaś bukiet róż. Czego tak naprawdę chciałaś, Nie wiem tego sam, Lecz mnie wokół owijałaś, A ja w grę tą gram. Czemu wciąż przyciągasz mnie? Choć tyle w tobie zła, Oprzeć ci nie umiem się. Zaklęta siła trwa. No i równie szybko koniec Nastał oraz ból! Drzwi zamknęłaś i już do mnie Nic nie chciałaś czuć. Gdzieś pamiątki pozostały, Tyle mogłem mieć. Choć me oczy już przejrzały Nie chcę cię, o nie! Nie przyciągasz mnie już nie, Bo tyle w tobie zła. Znać już dłużej nie chcę cię, Choć zaklęcie trwa. Jednak ciągle wspominałem, Choć nie ciebie brak, O tym wtedy, co dostałem. Za tym tęskno tak. Wciąż szukałem i szukałem, Błądząc tu i tam, Lecz już nigdy nie dostałem. W duszy byłem sam. Czemu wciąż przyciągasz mnie? Choć tyle w tobie zła Oprzeć ci nie umiem się. Zaklęta siła trwa. Klocki już poukładałem, Pogodziłem się Z losem, który gdzieś oddałem. Teraz wszystko wiem. Lecz w momencie tym wróciłaś, Zakłócając ład. Wszystko znów mi przewróciłaś. Klocek z góry spadł. Czemu wciąż przyciągasz mnie? Choć tyle w tobie zła Oprzeć ci nie umiem się. Zaklęta siła trwa. Lecz już inna i zmieniona: Z dala trzymasz mnie Tym, czym jesteś ozdobiona: Świeć pierścionku, świeć! Choć już niby mi nie szkodził, To wystarczył ruch: W Twym uścisku się odrodził Dawnych wspomnień duch. Czemu wciąż przyciągasz mnie? Choć tyle w tobie zła Oprzeć ci nie umiem się. Zaklęta siła trwa. Więc uciekaj teraz stąd Nie chcę więcej zła Bo oboje wiemy to: Zaklęta siła trwa. źródło:int

Electra	28.02.2025 05:42:16


Jolita	16.03.2008 01:10:20
Grupa: Administrator Posty: 2935 #79900 Od: 2008-2-14	Cieszę się... ... bo dwoje zakochanych ludzi jest wspaniałym dowodem na to, że całość może być doskonalsza, niż jej poszczególne części. Sam człowiek czuje się zagubiony; przy drugim człowieku czuje, że jego życie może być wypełnione pokojem, czułością i radością. Maroon Garrety _________________ Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie.

Jolita	16.03.2008 01:11:10
Grupa: Administrator Posty: 2935 #79902 Od: 2008-2-14	Kiedy tak idę... Kiedy tak idę, krusząc muszelki pod moimi stopami, wszystkie wspomnienia mojej młodości mówią we mnie. Każde uderzenie fali budzi we mnie odlegle wspomnienia. Słyszę łoskot minionych dni, a nieskończona ilość dawnych uczuć pędzi w mym sercu naprzód jak spienione grzywy fal. Pamiętam moje porywy, cierpiani, wybuchy które mną szarpały, jak wiatr szarpie żagle. Pamiętam ogromne i nieuchwytne tęsknoty wirujące w ciemności jak stado dzikich mew w burzowej chmurze. Na kim miąłbym się wesprzeć, jeśli nie ma Tobie? Mój umysł zwraca się ku myślom o Tobie po orzeźwienie, tak jak wyczerpany wędrowiec zanurza się w miękki brzeg Gustave Flaubert _________________ Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie.

Jolita	16.03.2008 01:11:57
Grupa: Administrator Posty: 2935 #79905 Od: 2008-2-14	On i Ona - rozmowa On - nie smuć się i tak mnie nie zranisz spójrz na wiatr co liści plącze strumień gdyś zamknięta w zmartwieniach troskach swych jestem tu wśród włosów twych Ona - Czemu więc gdy patrzysz na mą małość tak jak wiatr plączesz moją słabość przecież ty uczyłeś mnie kochać twoje słowa twoje czyny dodawały mi sił On - Nie odchodź tak mocno ciebie wołam w górę spójrz dziś w chmurach jestem zobacz jeśli chcesz dobro się znajdzie tylko spójrz ja chcę Ona - Brak mi sił bym mogła iść za tobą tyle dni tak szybko przeszło obok On - Tylko przyjdź proszę przyjdź czekam przyjdź. Autor nieznany _________________ Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie.

Jolita	16.03.2008 01:12:50
Grupa: Administrator Posty: 2935 #79907 Od: 2008-2-14	Potrzebuję Cię! Chciałbym, żebyś wiedział, jak ważny jesteś dla mnie i że mógłbyś stworzyć ze mnie osobę, jaką naprawdę jestem - jeśli zechcesz. Ty jeden potrafisz obalić mur, za jakim w strachu się chronię. Ty jeden potrafisz ujrzeć mnie pod moją maską. Tylko ty możesz wyzwolić mnie z mojego ciemnego świata pełnego strachu, niepewności i samotności. Proszę cię zatem, nie omijaj mnie. Wiem, że nie będzie to dla ciebie łatwe. Przekonanie o braku własnej wartości wznosi mury nie do przebycia. Im bliżej do mnie podejdziesz, w tym bardziej nieprzewidziany sposób, być może, zareaguję. Zobacz, wygląda na to, że walczę z tym, czego najmocniej pragnę. Powiedziano mi, że miłość jest silniejsza od wszelkich barier i na tym opieram moją nadzieję. Dlatego zburz ten mur twoimi silnymi, lecz delikatnymi rękoma, ponieważ to, co jest we mnie niedojrzałe, jest bardzo wrażliwe i nie może wzrastać w zamknięciu. Nie pozostawaj w ukryciu. Potrzebuję Cię. Autor nieznany _________________ Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie.

Jolita	17.03.2008 17:15:48
Grupa: Administrator Posty: 2935 #81831 Od: 2008-2-14	Miłość jak słońce Miłość jak słońce: ogrzewa świat cały I swoim blaskiem ożywia różanym, W głębiach przepaści, w rozpadlinach skały Dozwala kwiatom rozkwitnąć wiośnianym I wyprowadza z martwych głazów łona Coraz to nowe na przyszłość nasiona. Miłość jak słońce: barwy uroczemi Wszystko dokoła cudownie powleka; Żywe piękności wydobywa z ziemi, Z serca natury i z serca człowieka I szary, mglisty widnokrąg istnienia W przędzę z purpury i złota zamienia. Miłość jak słońce: wywołuje burze, Które grom niosą w ciemnościach spowity, I tęczę pieśni wiesza na łez chmurze, Gdy rozpłakana wzlatuje w błękity, I znów z obłoków wyziera pogodnie, Gdy burza we łzach zgasi swe pochodnie, Miłość jak słońce: choć zajdzie w pomroce, Jeszcze z blaskami srebrnego miesiąca Powraca smutne rozpromieniać noce I przez ciemność przedziera się drżąca, Pełna tęsknoty cichej i żałoby, By wieńczyć śpiące ruiny i groby. * Adam Asnyk _________________ Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie.

Electra	28.02.2025 05:42:16