Grupa: Administrator 
Posty: 2935 #60158
Od: 2008-2-14
| Każdy może być "śpiącym prorokiem"
Większość ludzi nie ma żadnych zdolności paranormalnych - przynajmniej rozwiniętych na tyle, by stały się zauważalne. Nie potrafią np., wpatrując się w karty tarota czy szklaną kulę, odczytywać przyszłości. A jednak zdarza się - i wcale nie tak rzadko - że ujrzą tę przyszłość tak wyraźnie, jak by ją właśnie przeżywali. Dzieje się tak za sprawą snu.
Sny bywają przeróżne. Te najprostsze odzwierciedlają przeżycia minionego dnia (oczyszczają mózg i porządkują zebraną w ciągu dnia wiedzę), inne sygnalizują wewnętrzną przemianę śniącego. Czasem niektórzy ludzie, a raczej ich dusze, odbywają podróże astralne do innych światów (jak twierdzą ezoterycy), a wtedy mamy wrażenie, że widzieliśmy niezwykłe krajobrazy lub przeżywaliśmy realistyczne przygody w skórze obcych ludzi lub wręcz dziwnych istot.
Jednak najbardziej poruszające są sny, które potem się sprawdzają: sny-ostrzeżenia, sny-przepowiednie. Taki sen opisała w swoim liście Weronika C.
Ostrzeżenie przed morderstwem
Moje pierwsze małżeństwo skończyło się rozwodem. Czekałam na miłość mego życia. Gdy poznałam Rafała G., uwierzyłam, że to On. Mam własną firmę, jestem dosyć zamożna, więc nie przeszkadzało mi, że wprowadził się do mnie, a ja go utrzymywałam. Wkrótce zaczął pomagać mi w prowadzeniu interesu. Mieliśmy się pobrać, więc powierzyłam mu współkierowanie zakładem. Ufałam mu.
Kiedyś musiałam na dłużej wyjechać za granicę. Rafał przejął prowadzenie firmy. Gdy wróciłam, ogarnęło mnie przerażenie - mętnie tłumaczył, gdzie ulokował całe moje oszczędności. Może i uwierzyłabym mu, gdyby nie sny. Od kiedy tylko go poznałam, powracał do mnie jeden sen: moja zmarła babcia patrzyła mi smutno w oczy i mówiła: - Wera, uciekaj od tego człowieka. A gdy chciałam się czegoś więcej od niej dowiedzieć, rozpływała się. Póki między mną a Rafałem było wszystko w porządku, ignorowałam te sny, ale wreszcie do mnie dotarło, że może coś w nich jest. Zwłaszcza że gdy byłam za granicą, pojawił się jeszcze jeden, bardzo dziwny sen - nie mogłam go zapomnieć.
W tym śnie moja babcia objęła mnie i poprowadziła do uchylonych drzwi. Przez szparę zobaczyłam jakiś pokój, a na podłodze leżałam ja, w kałuży krwi. Gdy odwróciłam się w stronę babci, zjawa znikła.
Moja przyjaciółka, Teresa, której opowiedziałam sen, była przekonana, że to wyraźne ostrzeżenie. Że muszę zerwać z Rafałem, inaczej wszystko skończy się źle. Ale ja jeszcze go kochałam. Postanowiłam uratować związek. Pojechaliśmy razem na romantyczne wakacje nad morzem, do wynajętej chaty rybackiej. Jakież było moje przerażenie, gdy w tym domu rozpoznałam pokój ze snu. Tylko mojego ciała jeszcze nie było na podłodze. Zaczęła ogarniać mnie histeria, uznałam, że nie zostanę tu ani chwili dłużej. Rafał wściekł się, zaczęliśmy się kłócić. Powiedziałam, że z nami koniec, on mnie uderzył i nagle skądś wyciągnął nóż.
Poczułam ból w okolicy płuc.
Przeżyłam. Teresa, która wiedziała, dokąd wyjeżdżam, nie mogła się do mnie dodzwonić na komórkę - a obiecałam jej, że będę ją miała zawsze przy sobie. Zaalarmowała policję. Znaleźli mnie nieprzytomną. W szpitalu miałam operację, po której długo dochodziłam do zdrowia. Rafała nigdy nie odnaleziono. A ja żyję tylko dzięki ostrzeżeniu mojej zmarłej babci... "
Jak uwierzyć w przepowiednię
Czy naprawdę w snach przychodzą do nas nasi bliscy zmarli, by ostrzec przed niebezpieczeństwem? Znawcy tematu twierdzą, że tak. Dlaczego akurat we śnie? Z dwóch powodów. Po pierwsze, Energiom z zaświatów łatwiej jest wtedy "dobić się" do naszej świadomości, gdyż śpiąc, nie kontrolujemy się, nie stawiamy barykad. Po drugie, we śnie łatwiej akceptujemy niezwykłość sytuacji. Na jawie większość z nas uciekłaby z wrzaskiem na widok ducha. I jeszcze jedno - podobno niewiele duchów ma wystarczającą energię, by się zmaterializować w naszym świecie...
Jednak niektórzy badacze proponują inne rozwiązanie: nasz mózg w czasie snu znajduje się w stanie, który pozwala mu na podróżowanie w czasie. Gdy w bliskiej przyszłości ma stać się coś zagrażającego naszemu dobru, energia tego wydarzenia "ściąga" naszą wędrującą we śnie duszę. Potem nasza podświadomość "ubiera" wysyłaną świadomości informację w taką formę, by nie tylko była dla nas zrozumiała, ale uderzyła nas swoją niezwykłością lub zmusiła do reakcji. Czy Weronika zapamiętałaby widok swojego ciała na podłodze w jakimś pokoju, gdyby to nie jej ukochana zmarła babcia pokazała jej, co ją czeka?
Tę hipotezę potwierdza niejako przypadek pewnego Amerykanina, Kevina Sorby. Kilka razy, w ciągu paru tygodni miał ten sam sen.
Dokładnie jak we śnie
Była noc, padał gęsty śnieg. Jechał samochodem do domu swych rodziców. Zobaczył w oddali oświetlony dom. W holu przywitał go ojciec. Wprowadził do salonu, w którym siedziało wiele nieznanych mu osób. Ojciec poprowadził go na górę do pokoju matki - leżała w łóżku, martwa. Potem sen przestał się śnić, a on o nim zapomniał. Dziesięć lat później, w zimie, jego ojciec zadzwonił, informując o śmierci matki. Sorbo wsiadł do samochodu. Jechał nocą, drogą, która nagle wywołała z pamięci stary sen. W oknie domu zobaczył sylwetkę ojca. Wszedł do salonu, w którym siedzieli krewni i sąsiedzi, a ojciec poprowadził go na górę do pokoju matki - leżała tam w łóżku, martwa. Wszystkie szczegóły były takie, jak we śnie sprzed dziesięciu lat.
Jednak wyjaśnienie o podróży duszy w przyszłość nie przekona pani Agnieszki M., która, nigdy nie znając swego dziadka (zmarł przed jej narodzeniem), jako dziecko wędrowała z nim w snach po polach i słuchała opowieści o jego życiu, które potem potwierdzała zdumiona babcia. Często też zdarzało się, że, już jako dorosła osoba, w trudnych chwilach to właśnie od niego otrzymywała najcenniejsze rady.
Może więc oba wyjaśnienia są prawdziwe? Czasami my sami zaglądamy w przyszłość, a czasem we śnie odwiedzają nas duchy...
Iwona Galińska
_________________
Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie. |
