Grupa: Administrator 
Posty: 2935 #133664
Od: 2008-2-14
| Konflikty są nieuniknione oraz potrzebne, poza tym naturalne wszędzie tam, gdzie jest więcej niż jeden człowiek.
O konflikcie mówimy, wtedy gdy dwie lub więcej osób od siebie zależnych spostrzega niemożliwe do pogodzenia różnice interesów, niemożność realizacji ważnych potrzeb lub wartości oraz podejmuje działania, aby tę sytuację zmienić. Od tego jakie to będą działania zależą dalsze losy konfliktu.
Konflikty istniały od zawsze, jednak nie zawsze są rozwiązywalne, ale zawsze trzeba szukać prób rozwiązania owego sporu.
Ważną umiejętnością jest również dostrzeganie pozytywnych stron konfliktu, autoanaliza własnych reakcji na sytuację konfliktową oraz znajomość strategii radzenia sobie z konfliktem.
Aby umieć osiągnąć te umiejętności ważna jest wiedza o przyczynach konfliktu, jego istocie oraz dynamice rozwoju.
Konflikt powstaje, gdy istnieją wyodrębnione strony o sprecyzowanych dążeniach. Gdy żadna ze stron nie może osiągnąć swoich celów bez udziału lub zgody innych stron oraz strony nie pomagają sobie w osiąganiu celów, stanowią przeszkodę lub blokują realizację dążeń.
Bardzo częstym powodem konfliktów są błędy w komunikacji lub jej zablokowanie.
Wśród błędów komunikacyjnych najczęściej wyłania się kilka przyczyn:
- zamiast mówić o konkretnych sytuacjach i konkretnych przyczynach złości, przypisujemy pewne zdarzenia stałym cechom osoby - częściowo może ten błąd wynikać z nieumiejętności mówienia o własnych uczuciach, a więc nieumiejętności formułowania swojego "ja"
- częste stosowanie osądzania, krytykowania, wyzywania, rozkazywania, oskarżania, grożenia, odwracania uwagi
- niewłaściwe zrozumienie intencji drugiej osoby, co może spowodować zablokowanie możliwości porozumienia
Częstym czynnikiem wpływającym na powstawanie konfliktu jest odgrywanie określonej roli społecznej, która wyznacza zachowanie człowieka i jego system wartości.
Jedną z podstawowych przyczyn konfliktu są również niezaspokojone potrzeby, szczególnie pomiędzy stronami, które są od siebie silnie zależne. Różnice w oczekiwaniu zaspokojenia potrzeb mogą także powodować narastanie konfliktu pomiędzy bliskimi sobie ludźmi. Potrzebą zbyt rzadko uwzględnianą w rozwiązywaniu sporów jest potrzeba swobody i niezależności.
Każdy konflikt ma swoich uczestników i toczy się o coś.
Mogą to być konflikty o dobra materialne, przekonania oraz prestiż.
Każdy konflikt charakteryzuje pewnego rodzaju cyklicznością.
W pierwszej fazie widzimy że - "coś jest nie tak" - jest to faza przeczuć, że relacje przebiegają nie tak jak dotychczas.
Druga faza to - wzajemna wrogość - jest to okres wzajemnych zarzutów, negatywnych uwag oraz ocen.
Trzecia faza to - kulminacja - czas rozładowania napięcia, prowadzący do silnych awantur - jest to faza krótka, bardzo daleka od zdrowego rozsądku. Ze względu na silne emocje tj. nienawiść, wrogość, żal, często dochodzi do agresji. Jest to faza, kiedy nie docierają do skonfliktowanych stron żadne argumenty. Stan tak silnego napięcia nie trwa jednak długo, jest bardzo trudny do zniesienia i nienaturalny.
Potem następuje wyciszanie. Jeżeli strony utrzymują ze sobą komunikację, można przejść do prób spokojnego rozważenia problemu, oddzielić emocje od faktów.
W następnej fazie przychodzi porozumienie, które pozwala na skonfrontowanie stanowisk, rozpatrzenie wzajemnych interesów, co umożliwia współdziałanie.
Ważne jest więc wypracowanie gotowości do dialogu, co daje szansę na rozwiązanie konfliktu.
Pozytywne strony konfliktu.
Konflikt jest czasem nieunikniony a wcześnie dostrzeżony i odpowiednio potraktowany może służyć integracji.
Co zyskujemy dzięki konfliktom?
Rozluźnienie utartych zwyczajów, sztywnych schematów zachowań, daje możliwość poszerzenia samowiedzy oraz wzrost więzi między partnerami konfliktu.
_________________
Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie. |
