Grupa: Administrator 
Posty: 2686 #71574
Od: 2008-2-14
| Pod wieloma względami Szwecja jest krajem przyjaznym dla osób niepełnosprawnych. Niemniej jednak wiele zostało jeszcze do zrobienia. Szwedzki ruch na rzecz niepełnosprawnych (handikapprörelsen) działa na rzecz polepszenia warunków oferowanych im przez społeczeństwo.
Niepełnosprawne dzieci
Władze samorządowe wzięły na siebie odpowiedzialność za dzieci niepełnosprawne. Są one uprawnione do uczęszczania do szkół przygotowawczych oraz mają pierwszeństwo w korzystaniu z miejskich obiektów rekreacyjnych (fritidshem). Dzieci te często chodzą do zwykłych szkół przygotowawczych i powszechnie dostępnych obiektów rekreacyjnych, ale czasami korzystają ze specjalnie tworzonych grup.
W zwykłych szkołach dzieci niepełnosprawne korzystają z pomocy nauczycieli w klasach wyrównawczych oraz z pomocy osobistego asystenta. Istnieją również osobne szkoły dla dzieci z zaburzeniami wzroku, słuchu i mowy. Dzieci upośledzone umysłowo i małe dzieci uczęszczają do szkół specjalnych (särskolor).
Rodzice dzieci niepełnosprawnych mogą otrzymać zasiłek opiekuńczy (vardbidrag). Można korzystać z zasiłku w pełnej wysokości, równego połowie lub jednej czwartej pełnej sumy. Pieniądze te rodzice otrzymują, gdy dziecko wymaga opieki ze względu na chorobę lub niepełnosprawność utrzymujące się dłużej niż sześć miesięcy. W wielu przypadkach rodziny opiekujące się niepełnosprawnymi dziećmi mogą uzyskać pomoc w domu. Pracownik miejski (socjalny) przychodzi wówczas do domu i opiekuje się dzieckiem, a rodzice w tym czasie mogą odpocząć.
Niektóre z dzieci uprawnione są do opieki osobistego asystenta, który pomaga im także w szkole lub szkole przygotowawczej.
Dorośli niepełnosprawni
Przepisy dotyczące wspierania i pomocy dla określonych grup niepełnosprawnych, znane jako LSS, dają osobom o dużym stopniu niepełnosprawności prawo do osobistej opieki w czasie wolnym. Taką pomoc mogą udzielić bezpośrednio władze samorządowe lub też osoby zainteresowane mogą uzyskać fundusze i same zatrudnić osobę towarzyszącą.
Osoby niepełnosprawne mogą liczyć na szereg form pomocy ułatwiających im życie, a zazwyczaj bezpłatnych. Organizacją i zapewnieniem takiej pomocy zajmują się lekarze i pielęgniarki. Często pomoc taka powinna zostać przetestowana w specjalnym ośrodku, np. ośrodku pomocy technicznej, ośrodku chorób wzroku, ośrodku dla niesłyszących, itp. Oto niektóre z dostępnych form pomocy:
Osoby niepełnosprawne ruchowo mogą otrzymać protezy, wózki inwalidzkie, itd.
Osoby niedosłyszące mogą otrzymać aparaty słuchowe i różnorodne lampy sygnalizacyjne do użytku domowego (np. lampkę migającą, gdy dzwoni dzwonek do drzwi).
Osoby niesłyszące mogą korzystać z darmowej pomocy tłumaczy języka migowego.
Osoby niedowidzące otrzymują magnetofony do odtwarzania nagranych książkę i czasopism, pomoce techniczne do pisania, czytania, itd. Osoby te mogą pożyczać nagrane książki i czasopisma z bibliotek. Wiele gazet codziennych dostępnych jest także na taśmie.
Osoby z zaburzeniami mowy mogą otrzymać aparaty pomagające w mówieniu, magnetofony, itd.
Osoby niesłyszące, a także z zaburzeniami słuchu i mowy mogą liczyć na otrzymanie telefonów tekstowych (aparatów telefonicznych, które wyświetlają tekst).
Niektórzy niepełnosprawni mogą skorzystać z pomocy finansowej na zakup samochodu (bilstöd). Odnosi się to także do rodziców dzieci niepełnosprawnych. Dalszych informacji udzielają zakłady ubezpieczeń społecznych. Władze samorządowe udzielają specjalnego zezwolenia na parkowanie, dzięki czemu niepełnosprawny może zaparkować samochód w miejscu specjalnie do tego przeznaczonym bezpłatnie.
Osoby niepełnosprawne mogą uzyskać dotację na adaptację mieszkań zgodnie ze swoimi potrzebami. Pomoc taka nosi nazwę dotacji na adaptację mieszkania (bostadsanpassningsbidrag). Wiele samorządów posiada specjalnie zbudowane mieszkania dla niepełnosprawnych, które są przystosowane dla osób poruszających się na wózkach. Niektóre władze samorządowe posiadają specjalne budynki mieszkaniowe dla niepełnosprawnych z opieką dostępną przez całą dobę.
Dla niepełnosprawnych osób dorosłych organizuje się specjalne kursy podnoszące ich kwalifikacje zawodowe. Osoby te mogą również uzyskać pomoc techniczną mogącą ułatwić im udział w regularnych programach edukacyjnych dla dorosłych, np. w kolegiach lub na uniwersytecie. Taka pomoc może np. przybrać postać kursu z literatury na taśmie dla osób z zaburzeniami wzroku.
Władze samorządowe zapewniają specjalne szkolenie dla osób upośledzonych umysłowo w miejskich programach edukacyjnych dla dorosłych (Särvux). Osoby niepełnosprawne korzystają też z miejskich środków transportu (färdtjänst), zawożących je do szkoły i przywożących do domu. Mogą także uzyskać pomoc osobistą, np. tłumacza języka migowego lub lektora. Osoba o dużym stopniu upośledzenia ruchowego może liczyć na osobę towarzyszącą, która udzieli pomocy w szkole.
Zasiłki dla niepełnosprawnych
Z chwilą ukończenia lat 16 osoba niepełnosprawna kwalifikuje się do otrzymania zasiłku dla niepełnosprawnych (handikappersättning). Odnosi się to do osób, które stały się niepełnosprawne przed ukończeniem 65 lat. Zasiłki różnią się w zależności od stopnia niepełnosprawności. Pieniądze te nie podlegają opodatkowaniu. Dalszych informacji udzielają zakłady ubezpieczeń społecznych.
Rzecznik osób niepełnosprawnych
Od 1994 roku Szwecja posiada specjalnie powołanego rzecznika osób niepełnosprawnych (Handikappombudsmannen). Jest nim obecnie Lars Loow. Zajmuje się on prawami oraz dba o interesy osób niepełnosprawnych. Jego praca obejmuje wnoszenie poprawek do istniejących ustaw i przepisów w celu polepszenia sytuacji niepełnosprawnych, a także proponowanie nowych ustaw, np. ustawy zakazującej dyskryminacji osób niepełnosprawnych.
Wiele osób zwraca się telefonicznie i listownie do Rzecznika. Nie może on udzielić pomocy bezpośredniej, ale udziela porad, gdzie mogą zwrócić się po potrzebną im pomoc.
Źródło: oczyotwarte.pl |
