Grupa: Administrator 
Posty: 2686 #87565
Od: 2008-2-14
| Pierwszą wielką modyfikacją Nowego Testamentu były zmiany w ewangelii Marka wprowadzone przez biskupa Klemensa z Aleksandrii około 195 roku p.n.e. Uzasadnił on swój czyn następująco: 'Bo gdyby one nawet mówiły coś, co jest prawdą, ten, kto kocha Prawdę, nie zgodziłby się z nimi. Albowiem nie wszystkie prawdy będą ogłoszone wszystkim ludziom..' Wyjątkowo pokrętne tłumaczenie..
Owego usuniętego fragmentu brak do dziś. Co jednak dziwne, mimo tego braku, wersja, którą znamy obecnie jest znacznie dłuższa od swego pierwowzoru! Dziś wiemy już co usunięto i co dodano. Biskup Klemens wykreślił fragment opowieści o wskrzeszeniu Łazarza, z kolei w IV wieku dopisano 12 pełnych wersetów dotyczących zmartwychwstania.
Podstawowym pytaniem - obok rzecz jasna tego, co było w wykreślonym fragmencie ewangelii - jest motyw, który pchnął Klemensa z Aleksandrii do cenzurowania Pisma Świętego. Należy pamiętać, iż w II wieku n.e. chrześcijaństwo jako religia dopiero kiełkowało. Było niezwykle ekspansywne i trafiło na podatny grunt, jednak do umocnienia swej pozycji potrzebowało elementu zasadniczego dla każdej wiary, a mianowicie boga. Rzecz jasna był Bóg Ojciec, lecz po pierwsze wyrastał on wyraźnie ze Starego Testamentu, a więc świętej księgi innej religii, a po drugie potrzebny był bóg aktywnie działający, okazujący swą moc i potęgę, czego brak w Nowym Testamencie. Jednym słowem potrzebne były cuda i hierarchowie osiągnęli swój cel wykorzystując dogmat Trójcy Świętej i postać Jezusa.
Cenzura Biblii w wykonaniu aleksandryjskiego biskupa miała właśnie na celu wprowadzenie do Nowego Testamentu nadprzyrodzonych mocy. Wskrzeszenie Łazarza było tym właśnie zasadniczym (obok ukrzyżowania) cudem Jezusa, który miał pokazać go jako postać boską, a chrześcijaństwo uczynić religią w pełnym znaczeniu tego słowa. Dziś wiemy, że tym wykreślonym fragmentem było dokładne wyjaśnienie 'incydentu' z Łazarzem.
W oryginalnym tekście ewangelii Marka, Łazarz jest osobą w stanie śmierci... duchowej! Mówiąc prościej Łazarz został ekskomunikowany przez żydowskich duchownych. Nie był w żadnym wypadku trupem! Pierwotny tekst zawierał nawet opis sceny, w której Jezus i Łazarz nawołują się nawzajem przed otwarciem grobu. Wiem, że brzmi to niezrozumiale, lecz wszystko stanie się jasne, gdy zapoznamy się z ówczesnymi zwyczajami żydowskimi. To bardzo ważny fragment, stanowi bowiem także klucz do zrozumienia właściwego znaczenia ukrzyżowania i zmartwychwstania Jezusa.
Człowiek, w stosunku do którego ogłaszano ekskomunikę umierał. Umierał jednak tylko duchowo (w czasie wiszenia na krzyżu), właściwa śmierć (fizyczna) następowała dopiero po 3 dniach symbolicznej 'choroby'. Mógł jednak zmartwychwstać, czyli zostać uwolnionym od ekskomuniki przez najwyższego kapłana danej społeczności. Takie uwolnienie następowało podczas trwającego trzy dni obrządku, w czasie którego następowało czuwanie przy symbolicznym grobie (do którego składano wyklętego po zdjęciu go z krzyża), który bez ułaskawienia stać się mógł grobem prawdziwym..
W tym przypadku obrządku uwolnienia spod ekskomuniki dokonywał Jezus (wspólne nawoływanie się nad grobem), jednak nie był on kapłanem dysponującym takim prawem, a więc - ratując przyjaciela - pogwałcił najświętszy żydowski obyczaj. Za taki występek tak Łazarzowi, jak i Jezusowi groził wyrok śmieci (fizycznej), przed którym Jezusa uratowało nic innego, jak tylko interwencja Heroda-Antypasa Galilejskiego, który wymusił na najwyższym kapłanie Jerozolimy złagodzenie wyroku. To właśnie tą niespodziewaną interwencję okrzyknięta wówczas mianem cudu! Rzecz jasna nie odpowiadał ona wymaganiom późniejszych hierarchów, co spowodowało 'drobną' korektę i wykreślenie tych elementów całej opowieści, które tłumaczyły jej faktyczne znaczenie..
źródło:int |
