Generate Your Own Glitter Graphics @ GlitterYourWay.com - Image hosted by ImageShack.us Generate Your Own Glitter Graphics @ GlitterYourWay.com - Image hosted by ImageShack.us

NOWE POSTY | NOWE TEMATY | POPULARNE | STAT | RSS | KONTAKT | REJESTRACJA | Login: Hasło: rss dla

HOME » ASTRONOMIA » GWIAZDY

Przejdz do dołu stronyStrona: 1 / 1    strony: [1]

Gwiazdy

  
Tabaluga71
26.03.2008 12:40:36
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88197
Od: 2008-2-14
Obrazek

Gwiazdy są to samoświecące ciała niebieskie o masach od 0,08 do ponad 100 mas Słońca, które jest przeciętnej wielkości gwiazdą. Ilość wypromieniowywanej energii, z wyłączeniem gwiazd nowych i supernowych, mieści się w granicach od 0,0001 do 10 000 energii emitowanej przez Słońce (tj. 3,8ˇ1031 J/s), temperatura powierzchni wynosi od ok. 1000 K do 100 000 K (a nawet kilku milionów Kelwinów w przypadku pulsarów). Największy zakres zmienności w budowie gwiazd dotyczy średnic. Wynoszą one od kilkudziesięciu km (pulsary) do kilku tysięcy średnic Słońca (to znaczy największe gwiazdy mają rozmiary rzędu 1010 km).

Obserwowaną jasność gwiazdy ocenia się stosując fotometryczną skalę wielkości gwiazdowych. Gwiazdy charakteryzuje się poprzez ich typ widmowy i jasność absolutną (tzw. diagram Hertzsprunga-Russella). Wyróżnia się tam nadolbrzymy, olbrzymy, tzw. gwiazdy ciągu głównego diagramu Hertzsprunga-Russella, karły. Każdą z tych klas dzieli się ze względu na temperaturę fotosfery (a więc barwę emitowanego światła) na błękitne, białe, żółte, czerwone itp.


Typ widmowy gwiazd - charakterystyka

Budowa gwiazd zasadniczo przypomina budowę Słońca. Energia promieniowania gwiazd pochodzi z syntezy termojądrowej lżejszych jąder w cięższe (Cykl CNO, Cykl p-p). Gwiazda jest stabilna jeśli ciśnienie grawitacyjne równoważy ciśnienie termiczne. Istnieją gwiazdy niestabilne (Gwiazdy zmienne, Cefeidy, Nowe, Supernowe).

Gwiazdy dzieli się na należące do tzw. I populacji (stosunkowo młode, utworzone z materii bogatej w ciężkie pierwiastki pozostałej z wybuchów gwiazd nowych lub supernowych ) oraz II populacji (stare, które nie przeszły jeszcze całego cyklu ewolucji gwiazdy, w związku z tym zawierające głównie lekkie pierwiastki, ciężkie pierwiastki stanowią mniej niż 2% masy). Gwiazdy występują często w układach wielokrotnych (gwiazdy podwójne).
Nasza Galaktyka zawiera około miliona milionów gwiazd. To największe pojedyncze elementy w przestrzeni. Różnią się rozmiarami, temperaturą i wiekiem. Ale wszystkie gwałtownie się spalają, wytwarzając przy tym ciepło i światło. Dlatego możemy je dostrzec. Najbliższą nam gwiazdą jest Słońce. Jest ono w rzeczywistości tylko małą gwiazdką, ale niech Wam to nie przeszkadza. Gdyby była trochę większa, Ziemia spłonęłaby na popiół już wieki temu.
  
Electra29.03.2024 02:13:12
poziom 5

oczka
  
Tabaluga71
26.03.2008 12:41:35
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88198
Od: 2008-2-14
Gwiazdy - odległe i niesamowite

Wszystko zaczyna się od wodoru. Gaz ten zbiera się w olbrzymie chmury, razem z gwiezdnym pyłem pochodzącym ze starych, zazwyczaj już nieistniejących gwiazd. Takie chmury mają miliardy kilometrów średnicy. Nazywamy je mgławicami. Są to "żłobki", w których "wychowują się" małe gwiazdki.
Gwiazdy zawsze powstają w ten sam sposób. Siła ciążenia stopniowo zbliża cząsteczki mgławicy ku sobie. Tworzy się grudka. Jest coraz grubsza i większa, więc jej grawitacja stale rośnie. Z powodu ściskania cząsteczek wewnątrz tej grudki, staje się ona coraz cieplejsza, aż w końcu powstaje gwiazda-niemowle. To co nastąpi potem, zależy od rozmiarów tego niemowlęcia.
Jeżeli gwiazdka nie jest dość duża, nic się nie stanie. Wszystko powoli się wychłodzi, a cały proces zostanie przerwany. Jego pozostałość nosi nazwę brązowy karzeł.
Jeżeli jednak gazu będzie dosyć - temperatura we wnętrzu dojdzie do 10 milionów stopni Celsjusza i wyzwoli reakcję jądrową. Wodór zacznie się zmieniać w hel, co spowoduje wydzielanie ciepła i światła (gwiazda traci przy tym na wadze; przykładowo Słońce traci 4 miliony ton na sekundę). Właśnie narodziła się gwiazda. Może ona "żyć" na kilka sposobów, zależnie od jej początkowego rozmiaru. I tak:

Małe gwiazdy
Oto jak wygląda życie wszystkich gwiazd mniejszych lub tylko odrobinę większych od Słońca:

Gwieździe wystarczy wodoru, aby mogła się palić przez nie więcej niż około 10 miliardów lat.

Pod koniec tego okresu zaczyna brakować wodoru i dzieją się dziwne rzeczy. Centrum gwiazdy kurczy się i nagrzewa, a reszta natomiast się rozszerza i wychładza. Z daleka taka gwiazda wydaje się wielka i czerwona, więc nazywa się ją czerwonym olbrzymem.

Żywot czerwonego olbrzyma nie jest długi. Gwiazda może skurczyć się i rozpocząć zamieniać hel w węgiel. Może też zredukować się stopniowo do gorącego centrum otoczonego gazem. Stanie się tzw. mgławicą planetarną (nie ma to jednak żadnego związku z planetami).

Niedługo centralne jądro pozostanie samo i powstanie biały karzeł. Jest on bardzo mały, ale i bardzo ciężki (kubek pełen substancji, z jakiej składa się taki karzeł ważyłby ok. 10 ton).

Biały karzeł ostygnie w końcu tak, że stanie się czarnym karłem. Naukowcy nie są w stanie stwierdzić, czy Wszechświat jest na tyle stary, by wytworzyły się w nim jakiekolwiek czarne karły. Jeśli nawet, to są zbyt ciemne, by je dostrzec.


Wielkie gwiazdy
Życiorys gwiazdy ponad 1,4 razy większej od Słońca wygląda nieco inaczej:
Wodór spala się szybciej. Dość duże gwiazdy robią to w ciągu kilku milionów lat. Pod koniec tego procesu stają się czerwonymi nadolbrzymami.

Gdy paliwo się skończy, wszystko gwałtownie się urywa. Gwiazda zaczyna się zapadać do momentu, gdy kubek wypełniony tą substancją ważyłby 10 miliardów ton. Temperatura wzrasta do 100 miliardów stopni. Wtedy gwiazda rozpada się na kawałki. Taki wybuch nazywa się supernową i może w ciągu kilku chwil wytworzyć więcej energii niż Słońce w czasie milionów lat. Jeśli chcesz zobaczyć supernową - bądź czujny, gdyż taki wybuch zdarza się raz na kilkaset lat.

Kiedy supernowa zakończy żywot, to, co z niej zostanie będzie się nazywać gwiazdą neutronową i mieć max. 20 kilometrów średnicy. Grawitacja jest tam tak silna, że przeciętny nastolatek będzie tam ważył parę bilionów kilogramów!

Sporo gwiazd neutronowych obraca się wokół własnej osi i wysyła impulsy radiowe, toteż nazywamy je pulsarami.

W końcu pulsar zwalnia, zatrzymuje się i już tak pozostaje.


Naprawdę wielkie gwiazdy Oto jak wygląda życie gwiazdy co najmniej trzy razy większej od Słońca (a zdarzają się nawet kilkaset razy większe):
Gwiazda szybko spala paliwo i wybucha jak supernowa.

Potem się zapada, zapada, zapada, zapada...

...aż się sama w siebie wtłoczy, że pęka struktura molekularna, zatrzymuje się czas i wytwarza się najbardziej nieprawdopodobne ciało we Wszechświecie. Może mieć średnicą mniejszą niż kilka kilometrów, ale jest cięższe niż pulsar. To czarna dziura.
źródło:int
  
Tabaluga71
26.03.2008 12:42:29
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88201
Od: 2008-2-14
Gwiazda neutronowa jt. późne stadium ewolucji gwiazdy (gwiazd ewolucja), pozostałość po eksplozji supernowej. Zbudowana jest z gazu neutronowego powstałego z elektronów i protonów na skutek odwrotnego rozpadu beta i procesów tzw. neutronizacji materii.

Na skutek częściowego zapadnięcia grawitacyjnego gwiazda neutronowa przy masie rzędu kilku mas Słońca (dla większych mas powstaje czarna dziura) ma średnicę od 10 do 100 km. Gęstość materii w gwieździe neutronowej jest porównywalna z gęstością jądra atomowego (przekracza 1012 g/cm3). Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchnię przekracza 1012 m/s2. Gwiazda neutronowa zachowuje cały moment pędu pierwotnej gwiazdy, co powoduje jej bardzo szybką rotację. Posiada też silne pole magnetyczne. Obie te cechy powodują, że gwiazda neutronowa obserwowana jest jako pulsar.
źródło:int
  
Tabaluga71
26.03.2008 12:43:13
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88204
Od: 2008-2-14
Populacje gwiazdto dwie grupy gwiazd wydzielone ze względu na ich właściwości fizyczne, które z kolei wiążą się z wiekiem gwiazd i ich pochodzeniem.

I populacja
Do populacji I zalicza się gwiazdy leżące na tzw. ciągu głównym diagramu Hertzsprunga-Russella (z pewnymi wyjątkami). Rozmieszczenie przestrzenne i ruchy gwiazd I populacji świadczą o tym, że powstały one po uformowaniu się Galaktyki z materii międzygwiazdowej, zawierającej, oprócz wodoru, dużo pierwiastków cięższych. Dlatego w widmach gwiazd I populacji obserwuje się stosunkowo silne linie metali. Gwiazdy należące do tego typu powstają również i dziś.

II populacja
Do populacji II zalicza się gwiazdy leżące nad ciągiem głównym diagramu Hertzsprunga-Russella (Czerwone olbrzymy, Nadolbrzymy), wśród których znajdują się niekiedy również gwiazdy I populacji, oraz nieliczne tzw. podkarły, które na diagramie Hertzsprunga-Russella leżą na linii biegnącej równolegle do ciągu głównego, pod nim.

Pierwsza grupa to gwiazdy, które opuściły ciąg główny, zatem starsze od gwiazd I populacji. Większość ich powstała w czasie, gdy Galaktyka nie była jeszcze "uporządkowana" w takim stopniu jak obecnie. Wówczas materia międzygwiazdowa, z której się one tworzyły, nie koncentrowała się wzdłuż równika Galaktyki i nie miała ruchu zbliżonego do kołowego. Dlatego ruch powstających w niej gwiazd odbywa się po orbitach znacznie różniących się od kół.

Ponieważ materia międzygwiazdowa w tym okresie była uboga w pierwiastki cięższe, w widmach gwiazd II populacji linie tych pierwiastków są na ogół słabsze niż w widmach gwiazd populacji I. To samo można powiedzieć o podkarłach, których ewolucja przebiega jeszcze wolniej niż ewolucja gwiazd I populacji o tych samych masach. Podkarły powstały prawdopodobnie - jak większość gwiazd II populacji - we wczesnych stadiach życia Galaktyki, dotychczas jeszcze nie zdążyły opuścić ciągu głównego, który w tym okresie przebiegał nieco niżej niż teraz (gdyż materia, z której rodziły się podkarły, była znacznie uboższa w pierwiastki cięższe niż obecnie).

Można założyć, że jądro naszej Galaktyki, tak jak i innych galaktyk spiralnych, składa się wyłącznie z gwiazd należących do II populacji. Z tych samych gwiazd składają się galaktyki eliptyczne. Natomiast galaktyki nieregularne składają się głównie, jeżeli nie wyłącznie, z gwiazd populacji I.
źródło:int
  
Tabaluga71
26.03.2008 12:43:59
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88207
Od: 2008-2-14
Spadające gwiazdyto w rzeczywistości meteory - ciała niebieskie, pyłki lub bryły o niewielkich rozmiarach (od ułamka mm do kilku m), obiegające Słońce po orbitach eliptycznych (orbita). Nie zaobserwowano dotychczas meteorów o prędkościach, które by wskazywały na ich pochodzenie z przestrzeni międzygwiazdowej.

Wpadając do atmosfery ziemskiej meteor rozżarza się, wywołując zjawisko spadającej gwiazdy. Meteor będący na granicy widzialności okiem nieuzbrojonym jest obiektem o jasności 5m, o masie ok. 0,01 g i średnicy ok. 1 mm. Jasne meteory (0m) mają masę ok. 1 g, średnicę ok. 1 cm. Najjaśniejsze meteory, o masie powyżej 10 g, noszą nazwę bolidów.

W ciągu doby wpada do atmosfery ziemskiej ok. 100 milionów meteorów widocznych nieuzbrojonym okiem (o łącznej masie materii rzędu kilku t). Meteor zaczyna świecić na wysokości ok. 90-120 km ponad powierzchnią Ziemi. Przelot meteoru trwa od ułamka do kilku s. Przelotowi przez atmosferę wielkich bolidów towarzyszą zjawiska akustyczne (rodzaj grzmotu).

Rojem meteorów nazywa się grupę meteorów poruszających się w przestrzeni międzyplanetarnej po torach równoległych. Gdy Ziemia przecina rój meteorów (co trwa zazwyczaj kilka dni), liczba meteorów obserwowanych z jednego punktu Ziemi wzrasta do kilkudziesięciu na s. Meteory roju rozbiegają się z jednego punktu sfery niebieskiej, z tzw. radiantu. Szczególnie obfite roje meteorów dają zjawisko deszczu meteorów.

Orbity większości rojów meteorów wykazują związek z orbitami komet (roje kometarne), co dowodzi, że meteory pochodzą z rozpadu komet. Meteory występujące w rojach są przeważnie meteorami kamiennymi, meteory pojedyncze to meteory żelazne, kamienno-żelazne lub kamienne.
źródło:int
  
Tabaluga71
26.03.2008 12:44:52
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88211
Od: 2008-2-14
Podwójne gwiazdy

Syriusz (Psia Gwiazda) i towarzyszący mu karzeł - Szczeniak, to właśnie gwiazda podwójna. Szczeniak wytwarza słabsze światło, ale jak wszystkie białe karły jest bardzo ciężki. Dwie gwiazdy utrzymują orbitę dzięki swoim polom grawitacyjnym. Wykonują one obrót wokół wspólnego środka raz na 50 lat.
Wiele jest takich gwiezdnych par. Układy między nimi potrafią być dużo bardziej skomplikowane. W gwiazdozbiorze Bliźniąt dwie główne gwiazdy to Kastor i Polluks. Z Ziemi widać, że Kastor jest biały, a Polluks - pomarańczowy. Kastor nie jest jednak tak groźny, na jakiego wygląda.
Kastor to tak naprawdę sześć gwiazd położonych blisko siebie, obiegających się wzajemnie. Są to dwie zwyczajne podwójne gwiazdy i para słabo świecących karłów.
źródło:int
  
Tabaluga71
26.03.2008 12:45:41
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88214
Od: 2008-2-14
Gwiazda Demon
Konstelacja Perseusza szczyci się niesamowitą gwiazdą Algol, czyli Gwiazdą Demonem. Algol płonie jasnym światłem przez ok. 60 godzin, potem na 5 godzin przygasa do ź blasku. Po kolejnych 5 godzinach świeci już normalnie.
Jest to również gwiazda podwójna, a każdy z jej składników ma 2,5 miliona kilometrów długości. Oddalone są od siebie o ok. 10 milionów kilometrów. Obracając się zasłaniają sobie nawzajem światło, dlatego czasem wydają się ciemniejsze.
źródło:int
  
Tabaluga71
26.03.2008 12:46:18
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88216
Od: 2008-2-14
Znikające gwiazdozbiory

Gwiazdozbiory powstały wskutek zgrupowania się gwiazd, które na niebie leżą niby blisko siebie. To jest trochę złudne, gdyż niektóre gwiazdy w konstelacji mogą znajdować się duuużo dalej od Ziemi niż pozostałe. Weźmy za przykład Wielką Niedźwiedzicę.
Jeśli się przeleci pomiędzy gwiazdami tej konstelacji, to cały układ zniknie. Z Ziemi wydaje się, że główne gwiazdy tego układu (Alkaid i Mizar) leżą blisko siebie. Jednak pierwszy znajduje się 210 lat świetlnych od Ziemi, natomiast drugi - tylko 88.
źródło:int
  
Tabaluga71
26.03.2008 12:47:11
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Administrator 

Posty: 2686 #88220
Od: 2008-2-14
Gaz międzygwiezdny

Międzygwiezdny gaz jt. składnik gazowy materii międzygwiezdnej o składzie chemicznym zbliżonym do atmosfery większości gwiazd. 50-70% międzygwiezdny gaz stanowi wodór, resztę hel i pierwiastki ciężkie, których zawartość szybko spada ze wzrostem masy atomowej.

Skład chemiczny poszczególnych obłoków międzygwiezdnego gazu może się znacznie różnić, jednakże głównym jego składnikiem jest z reguły wodór międzygwiezdny. O obecności w międzygwiezdnym gazie różnych pierwiastków wnioskuje się głównie z obserwacji widm gwiazd (widmo emisyjne) znajdujących się za obłokiem międzygwiezdnego gazu: jego obecność na drodze promieni otrzymywanych od gwiazdy wywołuje powstawanie w widmach gwiazd absorpcyjnych linii międzygwiezdnych, dających się stosunkowo łatwo odróżnić od linii powstających w atmosferze gwiazd. Identyfikując te linie i mierząc ich względne natężenia dochodzi się do jakościowego i ilościowego ustalenia składu chemicznego i stanu fizycznego międzygwiezdnego gazu.

Obecność wodoru w międzygwiezdnym gazie wykrywa się innymi metodami. Średnia gęstość międzygwiezdnego gazu w pobliżu płaszczyzny Galaktyki wynosi 10-21 kg/m3, co jest równoważne ok. 1 atomowi na 1 cm3. Jego temperatura waha się do kilkunastu tys. stopni Kelwina.

Pył międzygwiezdny
Międzygwiezdny pył, składnik materii międzygwiezdnej podobny do pyłu w potocznym znaczeniu tego słowa. Zbiorowisko cząstek (o nieznanym dotychczas składzie chemicznym) o rozmiarach rzędu 0,0001 mm.

Obecność międzygwiezdnego pyłu w jakimś obszarze nieba powoduje osłabienie światła gwiazd i in. obiektów kosmicznych znajdujących się za danym obłokiem międzygwiezdnego pyłu. Powoduje również jego poczerwienienie, ponieważ rozprasza silniej promieniowanie krótkofalowe niż długofalowe, czyli żółte i czerwone.

Materia międzygwiezdna
Materia międzygwiezdna, silnie rozrzedzony gaz z domieszką pyłu (zbudowany w 70 % z wodoru, 28% z helu, 2% to pozostałe pierwiastki - głównie: tlen, azot, węgiel), wypełniający przestrzeń pomiędzy gwiazdami w Galaktyce (głównie w jej ramionach spiralnych).

Materia międzygwiezdna stanowi 2% masy Galaktyki. Tworzy obłoki o rozmiarach dziesiątek lat świetlnych i gęstości wynoszącej od kilku do kilkunastu atomów/cm3 (poza obłokami gęstość materii wynosi ok. 0,1 atomu/cm3, w przestrzeni pozagalaktycznej gęstość materii wynosi ok. 10-4 atomu/cm3).

Ponadto materia międzygwiezdna tworzy ciemne lub jasne mgławice pyłowe (o gęstości kilkuset atomów/cm3). Materia międzygwiezdna w pobliżu gwiazd ulega jonizacji (dla gorących gwiazd obszar jonizacji materii międzygwiezdnej rozciąga się na kilka parseków od gwiazdy).
źródło:int
  
Electra29.03.2024 02:13:12
poziom 5

oczka

Przejdz do góry stronyStrona: 1 / 1    strony: [1]

  << Pierwsza      < Poprzednia      Następna >     Ostatnia >>  

HOME » ASTRONOMIA » GWIAZDY

Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!!

TestHub.pl - opinie, testy, oceny


BanMax.com - skuteczna reklama - wymiana bannerowa Najlepsze fora w Sieci!